Korekta VAT „in minus” i „in plus”

W przypadku gdy po wystawieniu faktury np. udzielono rabatu, opustu, dokonano zwrotu towarów czy zwrotu całości lub części zapłaty, podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, podatnik wystawia fakturę korygującą. Termin skorygowania VAT z faktury korygującej sprzedaż zależy od tego, czy jest to korekta „in minus”, czy „in plus”. Istotna jest także przyczyna sporządzenia korekty.

Korekta „in minus”

W sytuacji gdy podstawa opodatkowania ulega obniżeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, zmniejszenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę, potwierdzenia jej otrzymania przez nabywcę. Określa to art. 29a ust. 13 ustawy o VAT. Przy czym zasada ta dotyczy tylko przypadków, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1-3 ustawy, czyli gdy:

• po dokonaniu sprzedaży udzielono opustu i obniżki ceny,
• zwrócono towar lub wpłaconą przed sprzedażą zaliczkę.

Natomiast w sytuacji, gdy podatnik uzyska omawiane powyżej potwierdzenie po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, to będzie mógł uwzględnić korektę faktury w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskał.

Przepis art. 29a ust. 13 ustawy o VAT ma także zastosowanie w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę VAT wyższą niż należna.

Nie w każdym jednak przypadku posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej jest konieczne. Warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę nie stosuje się:

1. w przypadku eksportu towarów, WDT oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju, a także;
2. przy sprzedaży: energii elektrycznej i cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, np. usług w zakresie rozprowadzania wody, wywozu nieczystości.

Przy czym z uwagi na wyrok TS UE z dnia 26 stycznia 2012 r., w sprawie C-588/10, od 1 stycznia 2014 r. ustawodawca do ww. katalogu dodał jeszcze jeden przypadek, kiedy nie jest konieczne posiadanie przez sprzedawcę potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Jak wynika z art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy, wystąpi to w sytuacji, gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji będzie wynikać, iż nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w korekcie. Wówczas obniżenie podstawy opodatkowania nastąpi nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone we wskazanym przepisie.

Korekta faktury zaliczkowej

W przypadku zaliczek obowiązek podatkowy powstaje w stosunku do wpłaconej kwoty, niezależnie od tego, kiedy zostanie wystawiona faktura potwierdzająca jej otrzymanie. Zasady wystawiania faktur zaliczkowych określają przepisy o VAT.

W praktyce występują sytuacje, kiedy sprzedawca po otrzymaniu zaliczki sporządza fakturę zaliczkową, którą koryguje w momencie wydania towaru (wykonania usługi) wystawiając jednocześnie fakturę na całą należność. Postępowanie to jest nieprawidłowe. Błędem jest wystawienie faktury korygującej do prawidłowo sporządzonej faktury zaliczkowej. Stanowisko podobne zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2012 r., nr IPPP2/443-1423/11-4/RR.

Korekta „in plus”

Zdarza się, że podatnik w wyniku błędu na fakturze pierwotnej zaniżył zobowiązanie podatkowe. W takim przypadku ma obowiązek wystawiania faktury korygującej. Przepisy o VAT nie wskazują zasad dotyczących przypadków, gdy podatnik jest zobowiązany do podwyższenia VAT. W takiej sytuacji skorygowanie podatku w drodze korekty deklaracji VAT powinno nastąpić jak najszybciej i co do zasady w deklaracji za okres rozliczeniowy, kiedy podatnik zaniżył zobowiązanie podatkowe.

Przy czym np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 września 2013 r., nr IPPP1/443-1599/11/13-5/S/EK, stwierdził, że jeżeli przyczyna sporządzenia faktury korygującej „in plus” powstała po wystawieniu faktury pierwotnej i była nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej, to korektę taką należy rozliczyć na bieżąco (w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym została wystawiona).

Termin rozliczenia korekty przez odbiorcę

W przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29a ust. 10 lub ust. 14, czyli fakturę obniżającą kwotę VAT, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę otrzymał (art. 86 ust. 19a ustawy o VAT).

Jeżeli podatnik nie odliczył podatku określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia. Jeśli podatnik nie dokonał odliczenia kwoty podatku, która następnie jest korygowana, to nie ma obowiązku korekty podatku.

Przy czym zgodnie z art. 86 ust. 19b ustawy o VAT, w przypadku wskazanym w art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy, nabywca towaru lub usługi będzie obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dowiedział się o warunkach, na jakich transakcja została zrealizowana.

Natomiast jeżeli nabywca otrzymał korektę „in plus”, to podatek VAT rozlicza na zasadach ogólnych, czyli w miesiącu jej otrzymania (lub w rozliczeniu za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych).

Żródło: Gazeta Podatkowa z dnia 26.06.2014